ANDRZEJKOWY DZIEŃ CHŁOPAKA
Stary Browar w Poznaniu jest jednym z najczęściej odwiedzanych obiektów w tym mieście, zarówno przez wycieczki szkolne, żądnych zakupów klientów jak i fanów kina.
Taki wyjazd z okazji Dnia Chłopaka zaproponowały nam nasze koleżanki z klasy. Z różnych względów organizacyjnych długo nie dochodził do skutku, wreszcie wybraliśmy się tam dopiero … w wigilię Andrzejek.
Bez specjalnego entuzjazmu, w powiewach mroźnego wiatru, udaliśmy się na Stary Rynek, aby najpierw zebrać i przygotować materiały do prac i referatów, a następnie obejrzeć nowości filmowe, oferowane nam przez Multikino w Starym Browarze.
Z ulgą weszliśmy z tarasu widokowego do ciepłych pomieszczeń Muzeum Sztuk Użytkowych i to był początek miłego zaskoczenia. Niezbyt zorientowani, co oferuje nam ten obiekt, przenieśliśmy się w czasie do wnętrz rodem z odległej przeszłości. Co innego widzieć je na filmie, co innego poczuć się tak, jakby były elementem wystroju naszego domu. Przeszliśmy przez wnętrza średniowieczne, pełne rynsztunku bojowego, renesansowe komnaty zamożnych mieszczan, wreszcie zasiadaliśmy do stołu obok odzianego w żupan, przepasanego pasem słuckim sarmaty, za którym wisiały tureckie karabele, ostre rapiery oraz broń palna: garłacze, guldynki, a także tak egzotyczna jak karabiny z okolic Indii czy z Afryki. Każdy element wystawy można dodatkowo obejrzeć na interaktywnych ekranach poszerzających naszą wiedzę , toteż Muzeum wciągnęło nas nie tylko w przeszłość; zapomnieliśmy też o upływającym czasie
Naprzeciwko muzeum, przy ulicy Franciszkańskiej, stoi ukryty w szeregu budowli niepozorny budynek, zdobiony pilastrami i gzymsami, jak wiele sąsiednich. To tam mieliśmy szukać materiałów dotyczących sztuki baroku. Pan Szydełko pewnie myśli , że zostaniemy historykami sztuki… A tu tymczasem – barokowy kontrast – wnętrze kościoła zapiera dech w piersiach. Uważnie i świadomie oglądaliśmy i fotografowaliśmy każdy element stanowiący ozdobę świątyni, która okazała się barokową perłą miasta. Trzeba przyznać, że na naszych terenach znajduje się wiele dawniej protestanckich kościołów, ale żaden z nich nawet w najmniejszym stopniu nie dorównuje przepychem zwiedzanemu przez nas obiektowi.
Co ciekawe, tym razem opiekun wycieczki poganiał nas, sugerując, że spóźnimy się na film. Nie podejrzewaliśmy siebie o to, że jesteśmy takimi pasjonatami sztuki. Bardzo chcielibyśmy też wejść Muzeum Powstania Wielkopolskiego, ale alejki przed obiektem stały się dla nas wyraźnym znakiem, że musimy to uczynić przy kolejnej okazji. Tym razem zatrzymaliśmy się na chwilę przed niepozornym budynkiem z plakatem z Rodziny Addamsów. To Teatr Muzyczny w Poznaniu. Pan Szydełko zabronił nam tam wchodzić, ponieważ to obiekt dla ludzi inteligentnych i wrażliwych. Zrozumieliśmy żart, weszliśmy do wnętrza i zdziwienie nasze nie miało granic, gdy okazało się, że widzowie zamawiają bilety już na styczeń, bo na wcześniejsze terminy są już wyprzedane. W takiej sytuacji nawet my nabraliśmy apetytu na wizytę w tym obiekcie. Na razie musieliśmy się zadowolić muzyką w filmie – do wyboru mieliśmy Bohemian rapsody i Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda. Co ciekawe, fani tego ostatniego stwierdzili, że ich największą ich uwagę przyciągnęło Muzeum Sztuk Użytkowych. No cóż, może naprawdę zostaniemy historykami sztuki … A wszystko to będziemy zawdzięczać naszym koleżankom, którym niniejszym bardzo dziękujemy !
